دانشجو  با طعم حقوق

چقد خوشبختن .دیوونه ها رو می گم.

  اونا که تکیه می زنن به دیوار یا  درخت و به هر کی رد شد می گن "من حضرت مسیح هستم" و   بی خیال نگاه های متعجب و تمسخر آمیز اطرافیانشونن .

همون دیوونه ای  که با تموم وجود اعتقاد داشت که حضرت مسیحه و هر چی تو گوشش می خوندن که" خواب دیدی یارو "عین خیالش نبود .بالای اولین درختی که می دید می رف تا مردمو به راه راست هدایت  کنه و گاهی بقیه دیوونه ها هم دورش جمع می شدن  و با اون لبخندهای مضحک و ابلهانه براش دست می زدن .

کاش قد یه سر سوزن به یه چیزی ،تو این زندگی هر کی هرکی اعتقاد داشتیم.اگه  یه کم ،فقط یه کم به خدا اعتقاد داشتیم ،خیلی چیزا عوض می شد .خیلی چیزا

یکی از استادای عمومی می گف" :دیوانه ها به بهشت می رن ."

گوارای وجودشون!